صبر-۲

بسم الله الرحمن الرحیم

والعصر، ان الانسان لفی خسر، الا الذین آمنوا و عملوا الصالحات و تواصوا بالحق و تواصوا بالصبر. (سوره ی مبارک عصر آیات ۱ تا ۳)

بحث این جا بود که باید صبر کرد، ولی چه گونه؟...

۱ .. راهکار انجام یک عمل، متوقف بر شناخت آن عمل است. هر چه قدر شناخت دقیق تر باشد، راهکار هم دقیق تر خواهد شد.

۲ .. صبر یک عمل انسانی است و قهرا راه حل آن نیز انسانی خواهد بود. یعنی برای پیدا کردن شیوه های تقویت قدرت تحمل، باید انسان را خوب شناخت.

۳ .. انسان موجودی اجتماعی است. یعنی برای رشد و تعالی خود، چه در ابعاد مادی و چه در ابعاد معنوی، نیاز به دیگران دارد.

۴ .. این که جامعه ی خوب، بستر رشد را فراهم می کند، امری واضح و غیر قابل انکار است. جمع های کوچک تر نیز همین گونه اند، هر کدام به اندازه ای.

۵ .. عوامل تقویت عزم برای صبر، هر چه که باشد، جامعه و جمع هایی که انسان در آن قرار می گیرد، بر آن موثر است. شاید یک راه برای تقویت صبر را بشود در فضای عمومی جمع هایی که در آن ها هستیم، یافت.

۶ .. در دو آیه ی ذکر شده، سه واژه ی "اصبروا"، "صابروا" و "تواصوا بالصبر" قطعا تفاوت هایی با هم دارند. از اولی امر به صبر، از دومی امر به صبر متقابل و از سومی توصیه متقابل به صبر بر می آید. این که چگونه باید 'صبر'، 'مصابره' و 'تواصی به صبر' کرد، قابل تامل و تحقیق است. باید فکر، مشورت و مطالعه کنیم درباره ی این که ما چه طور می توانیم "با هم" صبر کنیم و هم دیگر را توصیه ی به صبر کنیم؟...