آدم-آرمان-آنم آرزوست
چندی پیش، یکی از رفقای هم دانشگاهی رو دیدم. مهندسی عمران خونده و همزمان تجربه های کاری خوبی رو هم کسب کرده بود. تو فضای تجاری سازی ایده ها، مشغول فعالیت بود.
این بنده ی خدا، دلش پر بود از کمبود و نبود "آدم" !!
می گفت، کار هست، پول هست، دانش هم هست، ولی "نیروی انسانی" نیست!
تا یکی پیدا میشه که یه کم بارشه، روی هوا می زننش!
بهش گفتم این حرفت شبیه حرف شهید بهشتیه...
️ من به شما رفقا با صراحت عرض کنم حدود سی و سه سال است تلاشگری دارم و در این سى و سه سال حدود سی و یک سالش کار دسته جمعی داشته‌ام. می‌دانید بزرگترین فقر کارهای ما چه بوده؟ آیا فقر پولی بوده؟ آ یا فقر امکانات اجتماعی بوده؟ بله، این فقرها بوده، اذیتمان هم کرده و می‌کند اما اینها بزرگترین فقر نبوده، بزرگترین فقر ما، فقر انسانی بوده است یعنی همیشه هر کاری را خواستیم انجام بدهیم در درجه اول، آدم آن کار را کم داشتیم...(۱)
️
بهم گفت شما آخوندا، هیچ کار نمیخواد بکنید!! فقط "آدم" تربیت کنید!
به آدما، "آرمان" تزریق کنید.
می گفت کشور هزینه میخواد. بدون آرمان هم نمیشه هزینه داد. اصلاً عقلانی نیست.
------------------------------
دقیقاً راست می گفت. کاملاً حس می کردم حرفاشو. هر جایی، هر کاری خواستیم بکنیم، اونایی که "آرمان" داشتن و بیشتر از بقیه بهش پای بند بودن، کار رو جلو می بردن.
آدمای بی آرمان، زیاد شدن. عرف های غلط، آداب و رسوم های اشتباه و موانع محیطی، اون قدر زیاد شدن که زندگی ها رو به روزمرگی کشونده. روزمرگی هم که بیاد، باید فاتحه ی آرمان گرایی رو خوند. اصلاً راه حل برون رفت از روزمرگی، آرمان گراییه!
آرمان ها هم کم نیستن! بعداً ان شاء الله، بیشتر خواهم نوشت.
۱- سید محمد حسینی بهشتی
سه گونه اسلام
به انضمام: مراحل اساسی یک نهضت
نشر آثار و اندیشه‌های شهید آیت‌الله دکتر بهشتی
ص۳۱.
#دغدغه
