انقلابی باشیم... (۲)
دین یک کل به هم پیوسته است. عمل کردن به «همه»ی دستورات الهی، لازمه ی توحید است. نمی شود «نؤمن ببعض» و «نکفر ببعض» بود. اگر در یک موضوع، در بخشی از آن به توصیه ی دین عمل کردیم، ولی در بخش دیگر آن، توصیه ی دین را رها کردیم، در حقیقت به دین عمل نکرده ایم؛ زیرا در واقع در آن بخشی که مطابقت وجود داشت، نظر خودمان بود که از قضا با نظر خداوند یکسان بود!
مبارزه با رسم های غلط رایج، یکی از مصادیق مجاهدت فی سبیل الله است. مجاهدت در آن جایی است که مانع وجود دارد. این امر تنها در صحنه ی قتال و نبرد در جبهه ی نظامی و یا مبارزه ی با استکبار جهانی در صحنه ی بین المللی نیست، بلکه هر جایی که یک مانع در راه اجرای دستورات الهی وجود داشته باشد و نیاز به تلاش مضاعفی باشد، میدان جهاد در راه خداوند است.
یکی از بزرگ ترین موانع در اجتماع امروزه ی ما، مُدها و رسومات غلطی است که دست و پای مردم را بسته است. جالب این جاست که مخالف با این رسم های غلط، طوری سرزنش می شود که ناچار است هزینه ی بالایی را برای کارش تقبّل کند و یا در نهایت در برابر این مصداق طاغوت، خاضع شود و دست از باورهایش بردارد.
به نظر بنده، فرق بزرگ آن هایی که انقلابی زیست می کنند و نسل جبهه و جنگ و جهاد و شهادت، با نسل ما این است که آن ها بهتر در این عرصه ظاهر می شدند. شاید جوّ جامعه در آن وقت به آن ها کمک می کرد، ولی معتقدم امروز هم می شود. باید همت کرد. همتی اولاً در خودِ فرد و ثانیاً در اطرافیانِ وی.
البته خانواده های مذهبی، مسئولیت بیشتری دارند. اگر خانواده ای ادعای مذهبی بودن نداشت و قصد داشت غیرِ دینی زندگی کند، توقعی از وی نبود. زیرا حرف و عملش با هم سازگار است. اما اگر خانواده ای اشتهار به تدیّن داشت و از وی رفتاری غیر مطابق با شرع سر زد، آن وقت، هم خودش عقاب می شود و هم اعتماد دیگران را سلب خواهد کرد و باعث بدبینی به مجموعه ی دین و دین داران خواهد شد. الی ما شاء الله مثال فراوان است.
به نظرم اگر نماز و روزه و هیأت و زیارت را از بسیاری از خانواده های به ظاهر مذهبی بگیریم، دیگر، مؤلفه ای در بخش های دیگر زندگی شان نخواهد ماند که رنگ دینی داشته باشد.
راه حل اصلاح هم این است که هرکسی از خودش شروع کند. ما عادت کرده ایم که همواره بگوییم که دیگران به وظیفه شان عمل کنند تا ما هم درست رفتار کنیم، حال آن رفتار آن ها، بر تکلیف ما، تأثیرگذار نیست. راه حل و بلکه تنها راه حل این است که هرکسی یک گام به جلو بردارد. اگر خوب است، خوب تر شود و اگر بد است، خوب شود. این هرکس هم اعم از دولت و ملت است. هر کسی وظیفه دارد اصلاح را از خودش و از دیگران مطالبه کند، و البته در مقام اصلاح خود، منتظر اقدام دیگران نشود.
ان شاء الله عامل به این حرف ها باشیم.
